Soms heb je een periode dat dingen even wat minder lekker gaan in het leven. Dat je niet lekker in je vel zit of veel zorgen hebt om iets of iemand. Juist tijdens al die chaos is het fijn om terug te kunnen vallen op een hobby waarvan het bewezen is dat het je kan kalmeren of troosten. Waarvan mensen zeggen dat ze zich blijer voelen als ze ermee bezig zijn. Iets waarvan je van te voren weet: “Hey! Ik snap hoe dit werkt. Als ik dit doe krijg ik dat resultaat.” Alsof dat allemaal nog niet genoeg is ben je ook nog bezig om iets te maken. Iets tastbaars waar jij of iemand waar je om geeft iets aan heeft. Iets om te gebruiken, om te dragen of om je huis op te vrolijken. Breien is voor mij meer dan een hobby. Het is de grote passie in mijn leven. Iets waar ik elke dag mee bezig ben, over nadenk, over praat, over schrijf, naar uitkijk en van geniet.

Soms heb ik een periode dat ik een klein beetje breimoe ben. Dan lees ik er nog steeds veel over en ik zoek nog net zoveel nieuwe patronen en wolletjes op als altijd. Maar het echte breien gaat dan een stuk trager en ik doe het minder vaak en minder lang achter elkaar. Daarna volgt altijd weer de breistorm: breien, breien, breien. Elke dag, urenlang. Na meer dan 20 jaar breien kan ik er nog steeds geen genoeg van krijgen. Sterker nog: ik ga het alleen maar leuker vinden. Ik moest voor mijn Stone Washed truitje een heleboel gerstekorrels breien en dat deed ik deze keer helemaal zonder te mopperen. Ik vond het deze keer zelfs niet heel erg irritant.

Het is maar een klein truitje, alleen een voor en achterpand, maar vanwege de vrij dunne naalden gaat het toch niet zo heel hard. Op zich niet erg want ik heb er (ondanks de gerstekorrel) toch heel veel plezier in maar ik had deze week echt zin om eens iets echt af te maken. Gelukkig had ik daar een perfect project voor liggen.

Vorig jaar breide ik in recordtijd een pracht van een ajourvest. Ik had het zelfs redelijk vlot in elkaar gezet en al de helft van de voorbies af.

Daarna had ik het te druk met mooie nieuwe projecten en geen tijd voor zoiets saais als bijna 200 steken opnemen en oneindig veel boordsteek breien. Of het nou is omdat de lente begonnen is en ik barst van de energie, ik weet het niet maar ik besloot opeens dat dit vest NU afmoest. En net als met de gerstekorrel vond ik dit ook helemaal geen naar klusje. Het was in een middagje klaar en nu kan ik dus pronken met weer een afgemaakt project.

Het patroon komt uit een oude Filati Home en het gebruikte garen is Together van Lana Grossa.

Goh, toch wel hartstikke leuk om een oud project af te maken… Dat smaakte naar meer dus zocht ik er een ander ietwat vergeten project bij: de grannystripesdeken.

Gemaakt met Phildar Partner 3.5  volgens de uitleg van Lucy van Attic24. Geen moeilijk patroon maar soms is er niks mis met een avond eindeloze granny stripes haken. Ik ben ongeveer op de helft met deze deken, niet iets dat volgende week opeens af is maar ik heb er geen haast mee.

Omdat ik nog steeds overliep van de lente-energie en lente inspiratie heb ik het ook nog druk gehad met meer frutseltjes te haken voor in huis. Zelfs al heb ik nu een huis vol met vrolijke kleedjes, er kan er altijd nog eentje bij. Zeker een patroon met de naam Little Spring Mandala kun je tijdens de beginnende lente niet negeren… Ik had nog meer dan genoeg restjes ByClaire garen over voor dit vreselijk leuke haakwerkje.

Dit is misschien wel mijn favoriete kleedje tot nu toe maar ik ben nog steeds regelmatig op internet op zoek naar nieuwe patronen. Blijkbaar heb je nooit genoeg kleedjes in vrolijke kleurtjes.

Ondanks een hoofd vol zorgen noem ik dit toch een goed begin van de lente!