De uiltjestrui is bijna af! Ik vind het bijna jammer omdat het ontzettend leuk is om aan te breien. Het patroon heeft beschrijvingen voor kinderen tot 10 jaar dus misschien krijgt het peutermeisje waarvoor ik het brei wel gewoon elk jaar een nieuwe van me. Ja, zo’n leuk patroon is het. Mijn uiltjes zijn wel een klein beetje zielig want ze zijn nog blind…

Het wonen in een klein dorp is hartstikke fijn. De rust, het strand, de ruimte… Tot je iets raars wilt kopen. Zoals knoopjes. Die zijn hier niet te krijgen. Knoopjes! We hebben hier niet heel veel winkels en volgens mij heb ik de meeste ondertussen wel gehad. Nog steeds geen knoopjes.

Een paar dorpen verderop zit een breiwinkel dus daar zullen ze wel knoopjes hebben, dacht ik. Ik heb geen rijbewijs dus ik moet steeds manlief even porren om me heen en weer te rijden maar dat wil ik dan ook niet voor elk wissewasje doen. Dit was niet voor een wissewasje maar voor knoopjes voor mijn breiwerk. Hartstikke belangrijk dus. Maar helaas blijkt die winkel altijd dicht te zijn als ik daar voor de deur sta. Dus had ik nog steeds geen knoopjes. Op internet bestellen is een optie maar ik was ongeduldig en wilde ze NU hebben. Bovendien is het dan moeilijk inschatten of ze de goede grootte hebben.

Dan zit er nog maar één ding op. Klagen op Facebook over je blinde oogloze uiltjes. Schoonzus vond het ook niet kunnen van die zielige uiltjes en bood aan eventjes in haar voorraad op zoek te gaan naar oogjes. Na een paar minuten kreeg ik een fotootje toegestuurd met de vraag: Welke wil je hebben?

Is dat sjiek knoopjes uitzoeken of niet? Ik wilde graag de onderste en die werden braaf meegegeven aan manlief die toevallig bij schoonzus in de buurt op kantoor zat in onze oude woonplaats. Nu ben ik in het bezit van 26 oogjes voor 13 (nu nog) blinde uiltjes. Hoera!

Het truitje had al af kunnen zijn als ik iets beter had zitten opletten bij het breien. Het ging weer eens mis. Ik moest wat verkorte naalden breien om de achterkant van de hals te vormen. Tijdens deze pennen had ik al het idee dat het niet klopte. Ik deed keurig wat het patroon zei dat ik moest doen maar mijn verkorte naalden kwamen terecht bij de schouder en niet bij de hals. Ik ben op Ravelry gaan kijken bij alle andere mensen die dit patroon hadden gebreid of zij melding maakten van een niet kloppend patroon. Nee, helemaal niks. En hun halsboordjes zagen eruit zoals het hoorde, niet zoals de mijne. Dan kan het niet anders dan dat ik het fout heb gedaan.

Het patroon nog eens goed doorgelezen en vergeleken met mijn breiwerk en uiteindelijk bleek het iets heel stoms te zijn. Ik had mijn stekenmarkeerder die aangeeft waar mijn pen begint op de verkeerde plek staan. Doh! Tja, als dan van die plek begint met tellen voor een aanpassing dan zit je op de verkeerde plek te werken. Nu moet ik een pen of 2 even uithalen, stekenmarkeerder op de goede plek zetten en dan zou het allemaal goed moeten gaan. Met een mooi halsje en zonder raar veel te groot schoudertje.

Ik heb ook besloten een aantal lopende projecten stop te zetten. Ik ben weer met teveel dingen tegelijk bezig met als resultaat dat er niks afkomt. Dat zorgt maar voor onrust in het koppie en dat kan nooit de bedoeling zijn van breien. Ik ben in ieder geval al gestopt met mijn Granny square deken.

Al die kleine vierkantjes zijn voor mij toch een beetje rot vasthouden dus het is een heel geworstel steeds. Ik weet nu dat ik beter ben in grotere haakwerken. Jammer maar les geleerd. Ook denk ik dat ik mijn blokjessjaal uittrek.

Ik ga hem zeker ooit breien maar dit is niet het goede moment ervoor. Nu ga ik me de komende week even flink kwaadmaken en kijken of ik niet één maar wel twee projecten af kan krijgen. Klaar voor de start? Af!