Hoe kan het toch dat je je soms schuldig kunt voelen tegenover een breiwerkje? Of ben ik de enige die dat heeft? Vol enthousiasme begin je eraan en ergens halverwege start je aan een nieuw projectje (met evenzoveel enthousiasme) en ligt het eerdere project in een breimandje eenzaam te wachten tot je je ertoe kunt zetten het toch maar eens af te maken. Op dit moment heb ik 5 van die eenzame en verlaten projecten liggen want op het moment moet alles wijken voor de Scheepjes Cal. En ik voel me dus best een beetje schuldig daarover. Mijn breiwerkjes verdienen ook wat aandacht!

Het vervelende is dat ik ondertussen ook met mijn Crochet Alongdeken flink achterloop. Ik heb pas 4 van de 6 vierkantjes van week 3 af en ondertussen is sinds vrijdag het patroontje voor week 4 al verschenen. Maar ik ga me er niet al te druk om maken. Ik heb er nog steeds vreselijk veel plezier in en ik leer er ontzettend veel van dus dan maakt het me niet uit of ik tegelijk klaar ben met mijn medehaaksters. Ik probeerde nog mijn nichtje die hier vorige week was zo gek te krijgen vierkantjes voor me te haken zodat ik een flinke inhaalslag kon maken maar het kind is helaas nog niet besmet met het brei en haakvirus 🙂

Haar moeder (schoonzus dus) was hier ook en had zoals gewoonlijk haar breiwerken meegenomen om te laten zien. Ze is voor het eerst in haar leven kabels aan het breien.

Ze is er nog goed in ook! En dan al die gerstekorrels breien… Zij liever dan ik. En na alle moeite is ze straks dit vest waarschijnlijk kwijt want ik geloof dat nichtje van plan is het in te pikken.

Bij het zien van haar breiwerken ging het bij mij ook wel weer kriebelen hoor. Ik vind haken erg leuk, ik geniet van het maken van mijn deken en elke vrijdag word ik blij wakker omdat dan een nieuw patroontje verschijnt. Maar breien blijft toch mijn grootste passie. En na al dat haakgeweld van de laatste weken begin ik het nu echt vreselijk te missen. Dus waarschijnlijk ga ik de komende weken nog verder achterlopen met mijn deken maar mijn arme genegeerde breiprojectjes hebben ondertussen ook weer een beetje aandacht nodig. Om het maar niet te hebben over nieuwe projecten die er aan zitten te komen.

Ravelry stroomt vol met nieuwe herfst/winterpatronen en mijn stapel tijdschriften en boeken is weer flink hoger geworden. En manlief heeft weer een verzoekje gedaan voor een nieuwe warme trui. Of misschien wel een vest deze keer. Daar is hij nog niet helemaal uit.

Voor mezelf heb ik al besloten dat ik een nieuwe muts wil. Tis toch schandalig dat ik als breister met een fleece muts rond moet lopen? Dit jaar komt er een zelfgebreide: Konglelua.

(© Strikkekista)

Ik was er gelijk verliefd op toen ik hem zag. Nu moet ik alleen nog beslissen of ik een effen muts wil of dat ik hem maak van vrolijke sokkenwol.

Wat een luxeprobleem om te hebben: te veel mooie brei en haakwerkjes om af te maken.