Buiten schijnt het zonnetje volop. De bloemetjes bloeien, de vogeltjes fluiten. De Leffe Blond en witte wijn staan koud te worden in de koelkast. De vriezer ligt boordevol ijsjes. De zomer is bijna hier. Hoog tijd om te breien aan… een dikke wintersjaal?

Ja, waarom ook niet. Het is nu dan wel prachtig buiten maar hiervoor hadden we een hele week met stormachtig herfstig weer. Winterjassen en sjaalsweer. Vandaar. En ik hou gewoon van sjaals breien. Je kunt er allerlei leuke en ingewikkelde motiefjes in kwijt zonder dat je maandenlang op je project zit te swoegen. Bovendien wonen we aan zee en bezoek wil altijd even een stukje wandelen waarbij ze vergeten dat het op het strand veel kouder is. Ik heb een stapeltje sjaals klaarliggen voor bezoek die hun eigen sjaal niet bij zich hebben zodat ze niet al te hard hoeven te koukleumen op het mooie zeeuwse strand.

Als garen koos ik Cinque Alto van Lana Grossa. Hiervan ben ik ook al een trui aan het breien en ik ben stapeldol op dit garen. De kleuren zijn prachtig, het garen breit mooi regelmatig op en het is lekker zacht. Uitstekend geschikt voor een blokjessjaal! Een paar jaar terug breide ik al een blokjessjaal maar dan met garen van Noro.

Dit patroon is zo leuk dat ik het gewoon nog een keer wil breien. Bij elke rij blokjes die je afmaakt denk je: “Nou, nog één rijtje dan” en voor je het weet is het half 2 ’s nachts en is je sjaal al half af. Dit stukje van vandaag is ook een paar uur later dan normaal omdat ik mijn nieuwe sjaal heb opgezet en eigenlijk wilde ik maar één rij blokjes breien maar ik had er zoveel lol in dat ik niet kon stoppen. Als de sjaal af is zal ik hier een Making Of plaatsen en een vertaling van het patroon. Blokjessjaals voor iedereen!

In de loop der jaren is mijn wolletjesvoorraad schrikbarend groot geworden. Heel lang heb ik het volgehouden om garen te kopen en dat gelijk op te breien. Hoe het gekomen is weet ik niet maar uiteindelijk zit ik nu met een berg wolletjes waarvan ik ongeveer 25 paar sokken kan breien, een stuk of 8 truien en ontelbare sjaals, mutsen en andere kleine frutsels. In den beginne zei mijn man: “Joh, we kopen een grote mand en dan doe je daar al je wolletjes in. Eén mand staat niemand in de weg”. Een paar maanden later kwam hij thuis met nog een mand. Een grotere mand. De oude was te klein geworden. Vorige week zei hij opeens: “Dat met die manden gaat niet werken, geloof ik”. Volgens mij heeft hij gelijk want die loeigrote manden zitten propvol en de wolletjesberg heeft zich langzaam verspreid naar de eettafel, de salontafel, de boekenkast… Overal doosjes en tasjes met wol. “Volgens mij moeten we gewoon een dressoir kopen”, zei hij toen. “Een hele grote”.

Dus nu hebben we een heel groot dressoir. Barstensvol met wolletjes, meetlinten en breinaalden. Wolletjes in de lades:

En wolletjes in de kastjes… Er is nog plek in het dressoir voor wat nieuwe mooie bolletjes maar als deze uit zijn voegen barst met mijn voorraad? Dan weet ik het ook niet meer. Verhuizen, denk ik 🙂