Soms heb je zo’n breiproject waaraan alles klopt. Het garen is fijn om mee te werken, het patroon heeft de goede moeilijkheidsgraad, het motiefje is makkelijk genoeg om uit je hoofd te breien ipv steeds op je patroon te hoeven turen maar toch moet je je koppie er wel bijhouden… Allemaal dingen die breien nog leuker maken. Na alle moeite vorige week om een mooi patroon bij mijn garen te vinden blijkt Pomme de Pin een schot in de roos te zijn.

Voor dit vest brei je voor en achterpanden tegelijk. Dat zijn een heleboel steekjes die je moet opzetten en voor je aan het motiefje mag beginnen moet je eerst een vreselijke rotklus wegwerken: 25 pennen boordsteek 1/1. Ik haat boordsteek breien. En ik haat boordsteek 1/1 nog het meest. Het duurde drie afleveringen Midsomer Murders. Elke aflevering duurt 1 uur en 40 minuten. Dat is heel veel tijd voor maar 25 pennen, zelfs als dat pennen zijn met heel veel steekjes. Ik heb nog zitten twijfelen of ik niet vals moest spelen en genoegen nemen met veel minder pennen boordsteek maar zo’n lang boord is toch wel mooi dus heb ik me maar aan het patroon gehouden.

Ik maak me wel nog steeds een klein beetje zorgen of ik genoeg Cool Wool heb. Volgens het patroon heb ik 7 bollen van 183 meter nodig en ik heb 9 bollen van 160 meter en toch blijft het stemmetje in mijn hoofd zeggen dat ik te kort ga komen. Met 1 bolletje kreeg ik zoveel breiwerk:

Eigenlijk hoor ik het vest op rondbreinaalden te breien maar dat vind ik in het begin vaak zo moeilijk vasthouden dus heb ik het eerste stuk op gewone naalden gedaan. Het is een beetje dringen met al die steken op één naald maar voorlopig ga ik nog even door op deze manier.

Voor mijn doen ben ik op het moment vrij bescheiden met mijn lopende projecten. Het zijn er maar drie! Ik ben nog steeds bezig met mijn Granny Stripedeken (die schiet al op), mijn Quadrat en nu dus de Pomme de Pin. Daar kan nog best wat bij, toch? Toen ik van de week door mijn nieuwe breitijdschriften aan het bladeren was bedacht ik me hoe blij ik ermee ben dat breien weer hip is. Toen ik begon met breien, begin jaren 90, was de breilust van mensen op zijn retour. In de jaren 80 deed men (als ik mijn schoonmoeder mag geloven) niks anders dan breien, breien, breien. De Ariadne was toen nog een breitijdschrift in plaats van een woonmagazine. De Margriet en Libelle hadden bijna elke week wel breipatronen.

Ik weet nog dat ik op internet patronen probeerde te zoeken maar eigenlijk niet echt wat vond. Nou ja, niks leuks. Af en toe kwam ik een eenzaam breiblogje tegen maar daar stonden ook niet veel inspirerende dingen op. En opeens merkte ik dat ik steeds meer blogs zag opduiken. En nog meer. Toen was er geen houden meer aan. Overal breiblogs, met de mooiste breiwerken.

Daarna kwamen de websites met breipatronen. Ik geloof dat Knitty de eerste was die in de vorm van een online tijdschrift met patronen kwam. Nu is er ook Twist Collective. En met de start van Ravelry was de nieuwe breiwoede een feit! Mensen breien (en haken) volop. Breien is weer hip en voor ons is dat goed nieuws want de tijdschriftenwinkels liggen vol met breiblaadjes, internet staat vol met patronen en inspiratie en je kunt de mooiste garens kopen. Laten we hopen dat er nooit meer zo’n breidroogte komt want ik heb nog lang geen genoeg van mijn tikkende pennen.